Kliknij tutaj --> 🌔 czy rozmieszczenie miast w polsce jest równomierne

Relevant books, articles, theses on the topic 'Rozmieszczenie w Polsce.' Scholarly sources with full text pdf download. Related research topic ideas. Ranking rozwoju zrównoważonego wielkich miast w Polsce (19) – powstały w wyniku agregacji i unityzacji wskaźników cząstkowych wg zbiorów danych odpowiadających podsystemom roz- Co ciekawe, kładka Bernatka uważana jest za jedno z najbardziej romantycznych miejsc w kraju z blisko tysiącem zawieszonych kłódek. 3. Warszawa. Podium zamyka Warszawa, która oferuje niezliczoną ilość atrakcji dla zakochanych. Rynek Starego Miasta, Ogrody na dachu Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego czy Schodki nad Wisłą – to Ekumena, czyli obszar stale zamieszkały przez człowieka, wynosi obecnie około 91% powierzchni globu. Rozmieszczenie ludności jest bardzo nierównomierne, wynika to głównie z rozmieszczenie ujęć wody i trudnych warunków bytowania. Najwięcej ludności świata, bo około 52%, zamieszkuje tereny nie oddalone od brzegu morza nie więcej Ryc. 1. Rozmieszczenie terenów przemysłowych w Polsce w 2016 r. Źródło: opracowanie własne na podstawie BDOT. skusja. Badania nad rozmieszczeniem przemysłu Polsce mają bogatą tradycję, stworzoną jeszcze latach 60. 70. XX w. adzili je m.in. S. Leszczycki [1964],in. . alec [1970]. Youtube Rencontre Du Troisieme Type Film Complet. Czy wiesz, że… ? Za pomocą równań SOLIDWORKS możesz tak powiązać parametry, by przy zmianie – w tym przykładzie – długości blachy, automatycznie dopasowywała się liczba otworów wentylacyjnych. Jednak chodzi o takie działanie, gdzie program proporcjonalnie rozmieszcza otwory na długości do momentu, aż sprawdzi, że zmieści się kolejne wystąpienie. Jak to wykonać? Musisz powiązać długość całkowitą z rozstawem oraz liczbą powtórzeń w szyku. Parametr “Offset” określa odległość od granicy i jest zdefiniowaną stałą, którą ustawiam na początku. Można oczywiście ją zmieniać. Następnie definiuję parametr pomocniczy RD (wymiar szary “Całkowita dł.”), który jest równy długości całkowitej blachy pomniejszony o dwukrotny offset. Liczba powtórzeń szyku zatem musi być równa całkowitej długości podzielonej przez rozstaw plus 1 wystąpienie. Natomiast rozstaw jest ilorazem długości całkowitej i liczby powtórzeń pomniejszonej o 1. Inna metoda pozwalająca osiągnąć identyczny efekt to szyk do odniesienia. CHCESZ NAUCZYĆ SIĘ WIĘCEJ? ZAPRASZAM NA MOJE SZKOLENIA>>> [SIÓDMA KLASA] Przepisz do zeszytu poniższe zdania z właściwymi określeniami lub nazwami. A. Około 75% miast w Polsce stanowią ośrodki miejskie liczące mniej / więcej niż 20 tys. mieszkańców. B. Największym miastem w Polsce jest Kraków / Warszawa. C. Rozmieszczenie miast w Polsce jest równomierne / nierównomierne. A. Około 75% miast w Polsce stanowią ośrodki miejskie liczące mniej niż 20 tys. mieszkańców. B. Największym miastem w Polsce jest Warszawa. C. Rozmieszczenie miast w Polsce jest nierównomierne. Nierówności dochodowe w Polsce dotychczas były badane na poziomie całego kraju, zagadką zaś pozostawało, jak przedstawiają się one na poziomie lokalnym. Odpowiedzi na część pytań daje ostatnia publikacja przygotowana przez Wielkopolski Urząd Statystyczny „Stratyfikacja dochodowa mieszkańców miast". To praca eksperymentalna, statystycy wzięli bowiem pod lupę dane o dochodach mieszkańców miast pochodzące z rozliczeń podatkowych. Wyniki zaś pokazują pewną prawidłowość. – Im miasto bardziej zamożne, im wyższe są tam wynagrodzenia i możliwości rozwijania biznesów, tym większe rozwarstwienie dochodowe – mówi Piotr Lewandowski z Instytutu Badań Strukturalnych. – Do tego trzeba doliczyć tzw. obwarzanki wielkich metropolii oraz miasta bardzo ubogie, gdzie też widać duże zróżnicowanie dochodów – dodaje. Czytaj także: Zabetonowany podział na Polskę A i B. Bogaci wciąż uciekają Ważne dane Z publikacji wynika, że współczynnik Giniego dla wszystkich miast w kraju (czyli prawie 1000 jednostek) wyniósł 0,43 (dla danych za 2018 r.), przy czym największy jest w dużych miasta (0,45), a najmniejszy w tych małych (0,4). Współczynnik Giniego jest jedną z miar zróżnicowania dochodowego, przyjmuje wartości od zera do 1, a im wyższy, tym większe rozwarstwienie. Im wskaźnik wyższy, tym grupa osób zamożniejszych jest większa, skupia w swoich rękach większą część dochodów ogółem, większą są też różnice między dochodami osób najbogatszych a tych najgorzej uposażonych. Czy rozwarstwienie dochodowe w miastach jest większe niż średnio w kraju? Odpowiedź pozytywną sugerowałyby inne wyliczenia GUS, prowadzone w ramach badań budżetów gospodarstw domowych, gdzie współczynnik Giniego dla całej Polski w 2018 r. wynosił 0,28, był więc dużo niższy. – Tak naprawdę tych danych nie możemy porównywać – zastrzega Michał Brzeziński, prof. Uniwersytetu Warszawskiego. – W jednych brane są pod uwagę „twarde" informacje o dochodach z deklaracji PIT, a nie wszyscy płacą podatek dochodowy, np. duża część rolników. Badania budżetów gospodarstw domowych opierają się zaś na ankietach – wyjaśnia. – Można jednak ocenić, że w niektórych miastach poziom rozwarstwiania dochodowego jest wysoki, a różnice między miastami znaczące – podkreśla Brzeziński. Z publikacji GUS wynika, że najbardziej zróżnicowanym dochodowo miastem jest Podkowa Leśna koło Warszawy. Tu współczynnik Giniego sięga aż 0,58, a przeciętny dochód 10 proc. najbogatszych mieszkańców jest 25 razy wyższy niż przeciętny dochód grupy 10 proc. najbiedniejszych. Kolejne miejsca zajmują Konstancin-Jeziorna, Puszczykowo, Łomianki, Józefów, Milanówek, Sopot, Warszawa, Brwinów i Szczawno-Zdrój (współczynnik Giniego 0,47). Uderzające, że w tej grupie miast aż siedem to metropolia stołeczna, czyli Warszawa i otaczające ją miejscowości. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ W pierwszej setce miast o największych rozwarstwieniu znalazło się też kilka stolic województw, w tym Wrocław, Gdańsk, Kraków, część miejscowości położonych blisko metropolii, sporo miast turystycznych (np. Krynica Morska, Zakopane, Jastarnia czy Łeba) czy wysoko uprzemysłowionych (np. Lubin, Płock). Za to najbardziej „płaskie" są dochody mieszkańców takich miast, jak Górzno (woj. kujawsko-pomorskie), Lubawa (warmińsko-mazurskie), Zbąszynek (woj. lubuskie), Nowe Skalmierzyce (wielkopolskie). Tu współczynnik Giniego sięga odpowiednio od 0,33 do 0,31, zaś najwięcej takich miast jest w woj. podlaskim, podkarpackim i warmińsko-mazurskim. Gdzie mieszkają bogaci Mechanizmy, które powodują, że w jednych miastach rozpiętość dochodowa jest większa, a w innych mniejsza, są różne. – Ale na pewno spory na to wpływ ma proces suburbanizacji miasta, czyli przenoszenie się mieszkańców aglomeracji do miejscowości podmiejskich – uważa Piotr Lewandowski z IBS. Dochodzi wtedy do zderzenia dwóch światów: z jednej strony napływających bogatszych osób, budujących sobie domy w malowniczej okolicy, z drugiej „starych mieszkańców", którzy uzyskują zwykle niższe dochody na lokalnym rynku pracy. – Z kolei duże rozwarstwienie w dużych miasta jest cechą charakterystyczną dla XXI w. – dodaje Lewandowski. Tu z jednej strony lokalizują się branże, które generują najwyższy wzrost dochodów, takie jak sektory nowych technologii, tu najwięcej jest też stanowisk pracy dla lepiej opłacalnych specjalistów i menedżerów. Z drugiej zaś strony spory jest też sektor słabo opłacanych usług, np. w hotelarstwie czy gastronomii. Ciekawe, że zwykle w miastach, gdzie dochody są niższe, ich rozkład jest bardziej płaski. Ale są też takie, gdzie mieszkańcy średnio zarabiają bardzo mało, ale na tym tle nieliczne przypadki nawet stosunkowo niewiele wyższych dochodów powodują duże rozwarstwienie. Albo odwrotnie: nawet relatywnie wysokie przeciętnie płace mogą rozkładać się w miarę równo. Ryzyko konfliktów Jakie wnioski płyną z tych badań dla polityki społecznej i polityki rozwoju? – W dużej mierze nierówności dochodowe są zjawiskiem naturalnym i trudno podejmować działania prowadzące do niwelowania tych różnic – komentuje Katarzyna Dębkowska, ekspert Polskiego Instytutu Ekonomicznego. – Warto się jednak zastanowić, czy i jak można poprawić sytuację w miastach, w których dochody mieszkańców są bardzo niskie – dodaje. – Wydaje się, że pewne ryzyko niesie proces suburbanizacji i rosnącego rozwarstwiania w miejscowościach podmiejskich – zauważa Piotr Lewandowski. W perspektywie może to doprowadzić do powstania enklaw bogactwa i wykluczenia, co prowadzi do konfliktów społecznych. Opinia dla „rz" Maciej Bukowski, prezes think tanku Wise Europa Im w danym miejscu mieszka więcej osób bardziej zamożnych, i nie chodzi tu tylko o milionerów, ale też o osoby zarabiające kilkukrotność średniego wynagrodzenia, tym bardziej wpływa to na wysokość mediany dochodów oraz sam rozkład tych dochodów. W pewnym stopniu naturalne jest więc, że największe rozwarstwienie dochodowe dotyczy największych miast i miejscowości podmiejskich. ? Gdzie w Polsce jest najwięcej rozwodów? Przyjrzeliśmy się najnowszym dostępnym danym GUS (za rok 2017), żeby odpowiedzieć na to pytanie. Miasta uszeregowano według rosnącej liczby rozwodów na 1000 mieszkańców. Przejdź do kolejnych zdjęć, używając strzałki w prawo lub przycisku NASTĘPNE. mieszkasz w jednej z miejscowości, gdzie Polacy rozwodzą się najczęściej? Dzięki danym GUS można sprawdzić, w jakich lokalizacjach rozpada się najwięcej jakich miastach Polski odnotowano największą liczbę rozwodów? Okazuje się, że również na ten temat Główny Urząd Statystyczny zbiera dane. Jednak patrzenie na samą liczbę rozwodów daje niepełny obraz, ponieważ liczby te będą rzecz jasna najwyższe w dużych miastach, gdzie żyje najwięcej ludzi. Ciekawszy obraz daje sprawdzenie, ile rozwodów przypada na 1000 mieszkańców. Wyniki zaprezentowaliśmy w 12 miast, w których Polacy rozwodzą się najczęściej:Rozwody w Polsce. Zwykle winna jest zdradaTo, że w niektórych miastach dochodzi do wielu rozwodów, nie znaczy oczywiście, że są one w jakiś sposób „pechowe”. Gdy chodzi o kwestię tak skomplikowaną jak relacje międzyludzkie, statystyka pokazuje tylko część prawdy. Każda para jest przecież inna i nie ma dwóch takich samych rozwodów, tak jak nie ma dwóch takich samych małżeństw. Mimo to z danych GUS można wyciągnąć kilka ciekawych wniosków roku 2015 GUS zbadał przykładowo, jakie są najczęstsze przyczyny rozwodów. Okazało się, że były to:zdrada – 14 proc., niezgodność charakterów – 13 proc., nadużywanie alkoholu – 12 proc., problemy finansowe – 6 proc., naganny stosunek do członków rodziny – 4 proc., inne – 2 proc. Uwagę zwraca szczególnie fakt, że alkohol jest trzecią najczęstszą przyczyną rozpadu małżeństwa. Według najnowszych badań problem nadużywania alkoholu dotyczy ok. 2,5 mln Polaków, z czego 700–900 tys. uznaje się za osoby uzależnione od alkoholu. Szacuje się, że w rodzinach z problemem alkoholowym wychowują się nawet 2 mln dzieci. Problem dotyka wszystkich grup społecznych, w tym również – wbrew stereotypom – dobrze wykształconych ludzi z dużych które mają twarze. Też je widzisz? Te zdjęcia poprawią ci humorBudowa domu – jakie formalności załatwisz przez internet? Oto lista wniosków onlineWłaściciele mieszkań z piekła rodem. Na nich nie chcesz trafić, wynajmując lokalZachwycające budowle na przepięknych zdjęciach. Konkurs fotografii #Architecture2020Wiele mówiący jest także fakt, że drugim najczęstszym powodem rozwodu jest niezgodność charakterów. Sugeruje to, że szczególnie często rozpadają się małżeństwa źle dobrane, np. pochopnie zawarte między młodymi osobami, które słabo się znają. Potwierdzają to statystyki dotyczące wieku rozwodników. Przykładowo w 2015 r. aż 66 proc. rozwodzących się kobiet i 45 proc. rozwodzących się mężczyzn stanowiły osoby do 24 roku gdzie do rozwodów dochodzi najczęściej:Co ciekawe, mieszkańcy miast rozwodzą się niemal trzy razy częściej niż mieszkańcy wsi. W sprawach rozwodowych w Polsce powództwo najczęściej wnosi kobieta (66,7 proc. przypadków). 74 proc. rozwodów nie kończy się orzekaniem o dodać, jak na przestrzeni lat zmieniała się liczba rozwodów w Polsce. Jak pokazują dane GUS, od lat 50. ten wskaźnik stale rósł, by najwyższy poziom osiągnąć w roku 2006 – rozwiodło się wówczas 71,9 tys. małżeństw. Później jednak nastąpiła stabilizacja. W latach 2007–2017 liczba rozwodów wahała się już tylko między 61,3 tys. a 67,5 tys. Ujmując to inaczej, w tym okresie rozwody stanowiły od 25,4 do 36,7 proc. liczby nowo zawartych ofertyMateriały promocyjne partnera Czy polskie miasta rozwijają się zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju? Na ile warunki życia w naszych miastach różnią się od innych europejskich miast? W roku 2008, po raz pierwszy w historii, globalna populacja miejska liczebnie przewyższyła ludność wiejską. Według prognoz do 2050 r. dwie trzecie światowej populacji będzie mieszkać na obszarach miejskich. Na stronie Ośrodka Informacji ONZ w Warszawie można przeczytać: Obecnie 3,5 miliarda ludzi – tj. połowa populacji ludzkiej – mieszka w miastach, a według prognoz do 2030 roku w miastach będzie mieszkać 5 miliardów ludzi. W nadchodzących dekadach na kraje rozwijające się przypadnie 95% ekspansji urbanistycznej. Dziś 883 milionów ludzi mieszka w slumsach, głównie we wschodniej i południowo-wschodniej Azji. Miasta na świecie zajmują zaledwie około 3% obszaru Ziemi, jednocześnie zużywają one 60-80% energii i wytwarzają 75% emisji dwutlenku węgla. Gwałtowna urbanizacja wywiera wpływ na wielkość zasobów słodkiej wody, ilość ścieków, środowisko naturalne i zdrowie publiczne. W 2016 roku 90% mieszkańców miast oddychało zanieczyszczonym powietrzem. Wskutek zanieczyszczenia powietrza zmarło 4,2 mln ludzi. Ponad połowa światowej populacji miejskiej była narażona na poziom zanieczyszczenia powietrza co najmniej 2,5 razy wyższy niż wynosi poziom dopuszczalny. Europa jest jednym z najbardziej zurbanizowanych kontynentów na świecie. Ponad dwie trzecie ludności Europy mieszka na obszarach miejskich, a według prognoz odsetek ten będzie jeszcze wyższy. Przewiduje się, że udział europejskiej populacji miejskiej wzrośnie do ok. 80% do roku 2050. Miasta mają zatem zasadnicze znaczenie dla dobrostanu i jakości życia obywateli. Biorąc pod uwagę powyższe informacje, nie dziwi fakt, że warunki życia w miastach znalazły się wśród innych celów zrównoważonego rozwoju. A konkretnie jest to 11 cel - sprawić, by miasta i osiedla ludzkie były przyjazne, bezpieczne, odporne i zrównoważone. Obszary miejskie to ośrodki rozwoju gospodarczego, kulturalnego i społecznego. Przyciągają możliwościami zatrudnienia, edukacji, rozrywki i kultury. Duże skupiska ludzi to także szereg wyzwań związanych z ich mobilnością (transport publiczny i prywatny), dostępnością mieszkań i warunkami mieszkaniowymi, planowaniem i zagospodarowaniem przestrzennym, infrastrukturą, instalacją wodno-kanalizacyjna i odwadniającą, gospodarką odpadami itd. Innym rodzajem wyzwań jest walka z negatywnym wpływem miast na środowisko naturalne, zła jakość powietrza, hałas, bezpieczeństwo mieszkańców itp. Zgodnie z Agendą ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju - miasta, ich stabilny i zrównoważony rozwój oraz bezpieczeństwo mieszkańców zostało zapisane jako 11 Cel Zrównoważonego Rozwoju. Rozwój miast i innych osiedli ludzkich powinien się odbywać z poszanowaniem praw wszystkich do mieszkania, dostępu do podstawowych usług, publicznego transportu i terenów zielonych, energii przy jednoczesnym ograniczeniu zużycia zasobów naturalnych i wpływu na środowisko. Zadania w ramach 11 Celu Zrównoważonego Rozwoju Do 11 Celu Zrównoważonego Rozwoju przypisane są zadania wymienione poniżej: Do 2030 roku zapewnić wszystkim ludziom dostęp do odpowiednich, bezpiecznych i przystępnych cenowo mieszkań oraz podstawowych usług, a także poprawić warunki życia w slumsach; Do 2030 roku zapewnić wszystkim ludziom dostęp do bezpiecznych, przystępnych cenowo, zrównoważonych i łatwo dostępnych systemów transportu, podnieść poziom bezpieczeństwa na drogach, zwłaszcza poprzez rozwój transportu publicznego, zwracając szczególną uwagę na potrzeby grup szczególnie wrażliwych, kobiet, dzieci, osób niepełnosprawnych oraz osób starszych; Do 2030 roku zintensyfikować zrównoważoną urbanizację sprzyjającą włączeniu społecznemu oraz możliwości partycypacji w zintegrowanym i zrównoważonym planowaniu i zagospodarowaniu ludzkich osiedli we wszystkich krajach; Wzmocnić wysiłki na rzecz ochrony i zabezpieczenia światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego; Do 2030 roku znacząco zmniejszyć liczbę zgonów w wyniku katastrof naturalnych, w tym powodzi oraz zmniejszyć liczbę osób nimi dotkniętych; znacząco obniżyć bezpośrednie straty ekonomiczne w stosunku do globalnego PKB, poniesione w wyniku katastrof, w szczególności katastrof związanych z wodą, skupiając się na ochronie osób ubogich i grup szczególnie wrażliwych; Do 2030 roku zmniejszyć wskaźnik per capita niekorzystnego oddziaływania miast na środowisko, zwracając szczególną uwagę na jakość powietrza oraz gospodarkę odpadami komunalnymi i innymi rodzajami odpadów; Do 2030 roku zapewnić łatwy i powszechny dostęp do bezpiecznych terenów zielonych sprzyjających integracji społecznej i takiej samej przestrzeni publicznej, szczególnie kobietom, dzieciom, osobom starszym i osobom niepełnosprawnym; Wspierać korzystne ekonomicznie, społecznie i środowiskowo połączenia pomiędzy obszarami miejskimi, podmiejskimi i wiejskimi poprzez wzmocnienie planowania zagospodarowania na poziomie krajowym i regionalnym; Do 2040 roku znacząco zwiększyć liczbę miast i osiedli ludzkich przyjmujących i wdrażających zintegrowane polityki i plany, służące zwiększeniu inkluzywności, efektywności wykorzystania zasobów naturalnych, łagodzeniu skutków i lepszemu przystosowaniu do zmian klimatycznych, budowaniu odporności na skutki katastrof, a także rozwijać i wdrażać kompleksowe rozwiązania, służące lepszemu zarządzaniu ryzykiem katastrof na wszystkich poziomach, zgodnie z Ramowym Programem Działania na lata 2015–2030, na rzecz Ograniczania Ryzyka Katastrof (Sendai Framework for Disaster Risk Reduction 2015-2030). Wspierać kraje najsłabiej rozwinięte, w tym poprzez pomoc finansową i techniczną, w budowaniu zrównoważonych i stabilnych budynków z wykorzystaniem miejscowych materiałów. Realizacja Celów Zrównoważonego Rozwoju w Unii Europejskiej Do realizacji celów zrównoważonego rozwoju zobowiązały się kraje członkowskie Unii Europejskiej. W ramach UE Eurostat monitoruje postępy w realizacji zadań przypisanych do 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju w tym oczywiście celu 11 w zakresie zrównoważonego rozwoju miast. Zapisane w rezolucji ONZ zadania nie są najczęściej precyzyjnie określone, wyznaczają kierunek zmian i tak też w raportach Eurostatu są prezentowane w perspektywie krótkookresowej (5 lat) i długookresowej (15 lat). Część wskaźników wykorzystywana do monitorowania celu 11 „Zrównoważone miasta i społeczności” jest również wykorzystywana do weryfikacji postępów w zakresie innych celów, np. celu 1 dot. ubóstwa oraz celu 3 dot. zdrowia. Dotyczy to też innych wskaźników np. zrównoważony transport jest włączany do kilku celów zrównoważonego rozwoju związanych z energią, wzrostem gospodarczym, bezpieczeństwem żywnościowym, zdrowiem, infrastrukturą oraz miastami i osiedlami ludzkimi. Publikowane przez Eurostat dane pozwalają na porównania między krajami. Eurostat nie publikuje jeszcze pełnych danych za poprzedni rok dlatego w poszczególnych raportach będziemy się opierać na najnowszych pełnych danych. Oznacza to również, że prezentowane dane odnosić się będą często do sytuacji sprzed pandemii COVID-19. Istnieją obawy, że pandemia zakłóciła pozytywny rozwój w niektórych obszarach, a tam gdzie kierunek zmian nie był korzystny, pogłębiła negatywne trendy. Osiągniecie Celów Zrównoważonego Rozwoju zarówno dla Europy jak i całego świata będzie jeszcze większym wyzwaniem. Z drugiej strony ambitne plany odbudowy wielu krajów bazują na kierunkach wyznaczonych przez cele zrównoważonego rozwoju. 11 cel zrównoważonego rozwoju odnosi się do obszarów miejskich. Jak takie obszary są klasyfikowane przez Eurostat? W statystyce Eurostatu można znaleźć podział na „miasta”, „małe miasta i przedmieścia” oraz „obszary wiejskie”. Klasyfikacja oparta jest na pomiarze gęstości zaludnienia i ciągłości geograficznej (sąsiedztwa) w komórkach siatki o poziomie rozdzielczości wynoszącym 1 km2 (siatka kilometrowa). Miasta (obszary gęsto zaludnione) - co najmniej 50% ludności mieszka w ośrodkach miejskim. Ośrodek miejski jest skupiskiem sąsiadujących ze sobą komórek siatki kilometrowej o gęstości co najmniej 1 500 mieszkańców na km2 i minimalnej populacji 50 000 osób; Małe miasta i przedmieścia (obszary o średniej gęstości) – mniej niż 50 % ludności mieszka w ośrodkach miejskich, ale ponad 50 % ludności mieszka w skupisku miejskim; Obszary wiejskie (obszary słabo zaludnione) - lokalne jednostki administracyjne, w których ponad 50% ludności mieszka w obszarze wiejskim. Bardziej szczegółowy opis trendów w zakresie realizacji zadań przypisanych do 11 Celu Zrównoważonego Rozwoju publikujemy w następujących artykułach tematycznych: Powietrze zanieczyszczone pyłem PM2,5 i PM10 w miastach polskich i europejskich Stopień przeludnienia mieszkań w Polsce na tle standardów europejskich Problemy z hałasem ulicznym i sąsiedzkim Bezpieczeństwo polskich miast na tle Europy Wskaźnik recyklingu odpadów komunalnych w Polsce i Europie Powierzchnia osadnicza na mieszkańca w Polsce i Europie Udział transportu zbiorowego w przewozach pasażerskich w Polsce i Europie Bezpieczeństwo na drogach w Polsce i Europie Źródło: opracowanie własne na podstawie danych Eurostatu i ONZ

czy rozmieszczenie miast w polsce jest równomierne